Omdat 'ie zo geweldig is.

Op de verjaardag van de hagedis zaten de hommel en de horzel naast elkaar aan de lange, fraai versieerde tafel.
'Hoe gaat het met jou?' vroeg de hommel, terwijl hij een honingpunt naar zijn mond bracht.
'Somber,' zei de horzel.
'O ja?' vroeg de hommel, terwijl hij een paar kruimels van zijn bovenlip veegde.
'Ja,' zei de horzel, en met een donkere blik keek hij naar de verte achter de woning van de hagedis, waar een zwarte populier stond te ritselen in de wind.
Hij slikte iets weg en vertelde toen aan de hommel wat hij allemaal niet had gedaan om van zijn somberheid af te komen. Hij had een maand lang alleen maar honing gegeten, hij had met één vleugel leren vliegen...
'Waarom?' onderbrak de hommel hem. 'Word je daar minder somber van?'
'Ik weet het niet,' zei de horzel, 'maar misschien wel.'
...hij had leren rekenen, leren zingen, leren gillen.
Maar niets had geholpen.
'Ik ben somberder dan ooit!' riep hij met een zware stem.
De hommel keek hem van opzij aan en zag de rimpels en de bedroefde mondhoeken in het gezicht van de horzel. Hij schudde zijn hoofd en begreep niet waarom de horzel niet ging gonzen, fladderen of buitelen. Er wat niets vrolijkers dan dat, meende hij.
'Als je eens ging gonzen...' zei hij.
'Ach,' zei de horzel, 'ik heb zo veel gegonsd. Tot ik het niet meer kon horen.'
'O ja?' zei de hommel verbaasd.
De horzel schraapte zijn keel en zei, met een stem die leek op het gerommel van de donder in de verte: 'Ik ben zó somber dat ik... dat ik...'
Hij sprak niet verder en legde zijn hoofd naast zijn bord op de tafel. Zijn schouders schokten.
Het was stil geworden. De andere gasten aten niet meer en keken naar de horzel. Iedereen had wel eens van somberheid gehoord, maar niemand wist hoe erg het was.
Toen stak de adder zijn hoofd omhoog en gleed van zijn plaats naar de stoel van de horzel. De horzel leek nog te snikken. De adder gleed naast hem en likte aan zijn rug.
'Dacht ik wel,' zei hij, 'dacht ik wel. Hij smaakt helemaal niet somber. Onzin.'
De horzel tilde zijn hoofd op en keek de adder giftig aan.
'Ik ben wél somber,' zei hij.
'Onzin,' zei de adder. 'Storm is somber. Droge modder is somber, glad zand. Maar jij niet.'
De adder snoof aan een van de vleugels van de horzel.
'Zie je wel,' zei hij. 'Je ruikt heel opgewekt. En hier reuk je zelfs fleurig.' Hij wees naar het puntje van de vleugel.
De olifant kwam nu ook dichterbij en rook aan de andere vleugel.
'Inderdaad,' zei hij. 'Hij ruikt heel opgewekt. Wat een leuke geur.'
Er ontstond luid geroezemoes, waarin het snikken van de horzel verloren ging. Toen ging iedereen weer verder met eten en feestvieren. De hommel verslikte zich bijna in een reusachtige meelsoes.
De horzel wierp donkere blikken om zich heen, maar niemand lette meer op hem.
Toen begon hij echt te snikken en werd hij overmand door een verschrikkelijk verdriet.

Uit: Toon Tellegen - Misschien wisten zij alles

Vraag van de dag, 13 december 2011

"Which December holidays do you celebrate, and why?"


Ik heb voorheen elk jaar Sinterklaas gevierd met de familie.
Dit jaar zat ik in Hong Kong, zoals ik al heb verteld. Het was 'pas' 6 december dat ik terugkwam. De familie had al Sinterklaas gevierd. En eigenlijk vond ik dat niet eens zo'n probleem. Ik had het druk genoeg met het beantwoorden van mijn mail e.d. toen ik terugkwam.
Dit jaar heb ik Sinterklaas gevierd met kluft, een club van Ichthus. Met het dobbelspelsysteem. Maar, onder ons gezegd, er waren mensen die dat een beetje verziekten. En dat was tot op een bepaald punt grappig, maar zodra het het spel verandert en oneerlijke kansen verwezenlijkt, is dat niet leuk meer.
Anyway. Het was wel gezellig, maar omdat ik net die morgen was teruggekeerd van een ver land had ik het om 23:00 wel gezien. Ik was niet de enige, en we baanden onze weg naar huis.


Kerst vier ik niet op z'n Amerikaans - d.w.z. met een kerstboom waar cadeautjes onder liggen. Maar wel met veel en lekker eten. Ik weet alleen nog niet precies wat. Maar het kan bijna niet anders dan goed zijn. Vorig jaar was het ook heerlijk en heb ik nieuwe dingen uitgeprobeerd op de familie. Dit jaar eet ik eerste kerstdag bij vrienden van het gezin van Marie Elise (= mijn vriendin, voor mijn followers die dat niet weten) en tweede kerstdag bij de familie waar ik uit kom.


Oud&Nieuw wordt het spectaculairst. Dat vieren we in Groningen, en dat was voorgaande jaren erg gezellig - hoewel ik niet zoveel waarde hecht aan het tot ver na middernacht uithangen in het stadscentrum. Om laatstgenoemde reden gaan we hoogstwaarschijnlijk ongeveer één uur na middernacht, wanneer een groot deel van de rest de stad intrekt, naar mijn kamer/huis terug om daar te slapen (en even daarvoor misschien nog na te kletsen). Het gaat er gewoon even om dat Marie Elise voor het eerst bij mij in Groningen is en Ichthianen leert kennen.


'Nieuw' hoort natuurlijk niet bij de decemberse feestdagen. Maar dat negeer ik even.

Succesje

Okee, het is niet zo'n mooie foto, maar ik kan ook geen mooie foto's van eten maken.

Helemaal niet met slechts een webcam tot mijn beschikking ;)

Het zou er iets minder bruin en iets meer rood uit moeten zien.

Goed. Komtie.

Ericks Jambalaya
Jambalaya betekent letterlijk 'vlees met rijst' en bestaat in vele varianten, vaak met vis en/of zeevruchten. Ik heb hier voor een variant met kip gekozen - chorizo is standaard in jambalaya, net als tomatenpuree en paprikapoeder - en daar zelf wat dingen bij gedaan. Jambalaya is erg makkelijk omdat het een éénpansgerecht is. En leuk omdat je er duizenden varianten op kunt verzinnen.

Ingrediënten voor 4 personen:
- 300g basmatirijst
- 1 chorizo, in plakjes gesneden
- 300g kipfilet, in reepjes gesneden
- 2 struiken paksoi, gewassen en in de breedte in reepjes gesneden
- 2 eetlepels paprikapoeder
- 3 eetlepels ketjap
- 2 theelepels sambal badjak of sambal b(e)randang (gebruik sambal goreng voor een iets minder pittige variant)
- 2 blikjes (=6-8 eetlepels) tomatenpuree

Bereiding:
- Neem een grote (!) pan. Dit is de enige pan die je gaat gebruiken.
- Bak de kip en de chorizo in boter. Het is niet erg als je wat te veel boter gebruikt.
- Voeg de paksoi toe. Eerst het witte, even laten meebakken, en dan het groene gedeelte.
- Voeg de rijst toe en bak mee tot de rijst al het bakvet heeft opgenomen.
- Voeg de ketjap, het paprikapoeder, de sambal en 250 ml water toe.
- Breng het geheel aan de kook en roer af en toe.
- Er zit nu nog te weinig water bij; voeg water toe als het opgenomen is. Het gerecht is klaar als de rijst gaar en al het water opgenomen is.